Historia i cel

Dzieło Duchowej Pomocy Powołaniom, powszechnie znane jako „Przyjaciele Paradyża”, powstało w 1991 r. z inicjatywy ówczesnego ordynariusza, ks. bpa Józefa Michalika, jako grupa modlitewna o zasięgu ogólnodiecezjalnym. Jako cel tego dzieła przyjęto zaangażowanie ludzi świeckich w duchową i materialną pomoc osobom powołanym do życia kapłańskiego i zakonnego, zwłaszcza przygotowującym się do kapłaństwa w naszym Seminarium Duchownym w Paradyzu.

Choć modlitwą i innymi działaniami ruch wspierać ma szerszy krąg osób, niż tylko alumnów paradyskich, jednakże Paradyż jako serce diecezji staje się zewnętrznym symbolem naszej troski o powołania i jest miejscem, z którym Dzieło pozostaje szczególnie związane.

Seminarium jest także siedzibą Duszpasterstwa Powołań, którego każdorazowy opiekun jest zarazem moderatorem diecezjalnym „Przyjaciół Paradyża”. Obecnie wspólnoty „Przyjaciół Paradyża” istnieją w ponad 130 parafiach, skupiając ok. 3000 członków.

Zadania „Przyjaciół Paradyża”:

1) Modlitwa za powołanych i o nowe powołania jest głównym obowiązkiem członków Dzieła. Chodzi tu o regularną (codzienną) modlitwę w następujących intencjach:

• za Ojca św., biskupów naszej diecezji oraz wszystkich jej kapłanów, szczególnie za duszpasterzy swoich wspólnot parafialnych;
• za alumnów, wychowawców i wykładowców naszego Seminarium Duchownego w Paradyzu;
• za wspólnoty zakonne, posługujące w naszej diecezji;
• o nowe powołania kapłańskie, zakonne i misyjne, zwłaszcza dla naszej diecezji;
• za osoby duchowne i zakonne, przeżywające szczególne trudności na drodze powołania;
• za zmarłych biskupów, kapłanów i alumnów naszej diecezji oraz za zmarłych kapłanów i osoby zakonne, z których posługi korzystaliśmy.

2) Pogłębianie własnej wiary i rozwijanie życia duchowego, aby stać się świadomym i aktywnym członkiem Kościoła w swojej wspólnocie parafialnej to zadanie, które członkowie dzieła realizują poprzez regularne życie sakramentalne, rozważanie Pisma św., spotkania formacyjne, lekturę i inne formy. Dzięki temu stają się pomocą i wsparciem dla swoich duszpasterzy, współpracując z nimi w kształtowaniu życia parafii. Są do dyspozycji duszpasterzy zawsze wtedy, gdy zajdzie potrzeba pomocy fizycznej czy zaangażowania w jakieś dzieło duchowe.

3) Dawanie świadectwa swojej wiary i przywiązania do Kościoła to zadanie, które realizuje się na zewnątrz (w miejscach pracy czy nauki, w rodzinie, w spotkaniach towarzyskich itp.) i polega na przedstawianiu pozytywnego obrazu Kościoła, na odważnym przyznawaniu się do własnej tożsamości chrześcijańskiej oraz roztropnym stawaniu w obronie Kościoła wobec różnych form krytyki czy ataków.

4) Ofiara materialna na potrzeby Seminarium oraz Duszpasterstwa Powołań jest zadaniem całkowicie dobrowolnym i może być realizowana poprzez dowolnej wielkości składki, przekazywane do Seminarium bezpośrednio (np. wpłatą na konto, przekazem pocztowym) lub za pośrednictwem proboszcza czy lidera grupy parafialnej. Dobrze jest podać cel ofiary (na utrzymanie seminarium, na remont Paradyża, na działalność powołaniową czy na rzecz alumnów z uboższych rodzin). Trzeba wyraźnie zaznaczyć, że dar materialny nie jest obowiązkowy – można go zastąpić jakimś darem duchowym (post. ofiarowanie cierpienia, dodatkowa modlitwa itp.)

Struktura organizacyjna
Dzieło Duchowej Pomocy Powołaniom ma zasięg ogólnodiecezjalny i opiera się na indywidualnych deklaracjach przynależności, złożonych przez zainteresowane osoby w Diecezjalnym Duszpasterstwie Powołań w Paradyzu, jeśli w danej parafii jest przynajmniej kilka osób, które wstąpiły do Dzieła, powinny się one zorganizować w parafialną wspólnotę „Przyjaciół Paradyża”, którą kieruje proboszcz lub wyznaczony przez niego duszpasterz.

Grupa taka funkcjonuje na zasadach określonych przez własnych duszpasterzy, korzystając ze wskazówek moderatora diecezjalnego. Możliwe jest też, że jakaś istniejąca grupa parafialna (służba liturgiczna, „żywy różaniec” itp.) podejmuje wspólną decyzję o włączeniu się w ruch „Przyjaciół Paradyża”. Nie ma wtedy potrzeby prowadzenia osobnej formacji, a wystarczy niektóre ze swoich spotkań poświęcić tematyce powołaniowej.

Do ruchu mogą należeć także osoby zamieszkałe poza Diecezją Zielonogórsko-Gorzowską, np. rodziny, krewni i przyjaciele księży czy osób zakonnych, pracujących na jej terenie lub stąd pochodzących. Poza terenem Diecezji nie tworzy się jednak wspólnot parafialnych.

Osoby pragnące wstąpić do Dzieła Duchowej Pomocy Powołaniom mogą pobrać deklaracje od liderów istniejących grup parafialnych „Przyjaciół Paradyża” lub zwrócić się do Duszpasterstwa Powołań (adres poniżej).

Stałe zobowiązania:

1. codziennie: 1 cząstka różańca i modlitwa „Przyjaciół Paradyża” w podanych intencjach
2. co miesiąc: Komunia św. w pierwszy czwartek miesiąca lub w najbliższym możliwym dniu

Zobowiązania dobrowolne:
Wspólnoty parafialne mogą podejmować dodatkowe zobowiązania takie, jak np. adoracja Najśw. Sakramentu w l czwartki w intencji powołań. „duchowa adopcja” kłeryka lub kapłana przez otoczenie go codzienną modlitwą, ofiarowanie Mszy św., Drogi Krzyżowej czy pielgrzymki w intencji powołań itp.

Owoce duchowe:
W intencji „Przyjaciół Paradyża” w każdy czwartek odprawiana Jest Msza św. z udziałem całej wspólnoty seminaryjnej, ponadto otaczamy ich modlitwą w czasie adoracji Najśw. Sakramentu w czwartki oraz w nowennie przed obrazem Matki Bożej Paradyskiej w środy. Można też w różnych swoich potrzebach przesyłać na adres Referatu Powołaniowego intencje do modlitwy, intencje Mszy św., wypominki za zmarłych Przyjaciół i ich bliskich.

Ważne daty:

1. IV Niedziela Wielkanocna („Niedziela Dobrego Pasterza”) – pielgrzymka „Przyjaciół Paradyża” doSeminarium;
2. Niedziela Chrystusa Króla – święto patronalne Seminarium, wizyta alumnów w parafiach;
3. II weekend września – rekolekcje dla liderów grup parafialnych „Przyjaciół Paradyża”
4. ostatnia niedziela października – Dzień Otwartej Bramy (sobota – czuwanie modlitewne)