Sakrament Namaszczenia Chorych jest dla chorych i nie należy wzywać kapłana do zmarłego. Jeśli ktoś z rodziny zachoruje, znajduje się w obliczu śmierci lub umiera należy wezwać kapłana.

Sprawowanie sakramentu polega głównie na tym, że kapłani Kościoła po włożeniu rąk na chorych modlą się z wiarą i namaszczają ich olejem uświęconym błogosławieństwem Bożym; obrzęd ten oznacza łaskę sakramentalną i równocześnie jej udziela.

• sakramentu tego udziela się osobom, których życie jest zagrożone z powodu choroby lub podeszłego wieku; udzielony może być także dziecku;
• sakrament ten można powtarzać, jeśli chory po przyjęciu namaszczenia wyzdrowiał i ponownie zachorował albo w czasie trwania tej samej choroby nastąpiło poważne pogorszenie;
• przed operacją można udzielić namaszczenia chorych, jeżeli przyczyną operacji jest niebezpieczna choroba;
• osobom w podeszłym wieku, których siły opuszczają, można udzielić na maszczenia chorych również wtedy, gdy nie zagraża im niebezpieczna choroba.
• chorym, którzy stracili przytomność lub używanie rozumu, należy udzielić sakramentu, jeżeli istnieje prawdopodobieństwo, że jako wierzący prosiliby to, gdyby byli przytomni;

Na przybycie kapłana do chorego, należy odpowiednio się przygotować. Trzeba stworzyć atmosferę skupienia, wyłączyć radio, telewizor itp. Zadbać, oto by zwierzęta domowe (zwłaszcza psy) nie przeszkadzały w wizycie, umieścić je w innym pomieszczeniu. Stół to znak ołtarza, na którym ksiądz położy Najświętszy Sakrament. Powinien on znajdować się w zasięgu wzroku chorego. Winien być przykryty czystym, białym obrusem. Na stole trzeba umieścić krzyż i zapalone świece oraz naczynie z wodą święconą i kropidło. Należy przygotować również kromkę chleba i kawałek cytryny, aby kapłan mógł oczyścić nimi palce po olejach świętych.